Nazywam się Mariama.

Wychowałem się jako katolik i lubiłem chodzić do kościoła (szkoła niedzielna).  Czego nigdy mi nie mówiono w kościele  jest to, że potrzebowałem przebaczenia za moje grzechy i żebym mógł mieć osobistą relację z Jezusem.  zawsze mam  nauczyłem się czynić dobro i  to zabrałoby mnie do nieba. Jednak nie miałem pewności i bałem się pójścia do piekła.  W tym czasie widziałem śmierć z bliska. Mieszkałem wtedy w strefie działań wojennych w Sierra Leone. 

W 2000 roku jako nastolatka przyjechałam z mamą i bratem do Holandii, aby połączyć się z ojcem.  Moja ciotka przyjechała do nas z Anglii dwa lata później, było to w okolicach Wielkanocy. Była nawróconą chrześcijanką i chciała pójść do kościoła zielonoświątkowego, aby świętować Wielkanoc.  Musiałam wtedy jechać z mamą, bo ciocia wskazała drogę  do tego kościoła.  Nie podobało mi się to, ponieważ od jakiegoś czasu nie byłem w kościele.

​

Ciągle przychodziłem do kościoła, bo uważałem, że to fajny kościół. Na każdym nabożeństwie wzywano do pokuty. Pomyślałem więc o tym i odmówiłem w domu modlitwę skruchy. Jakiś czas później, po obozie młodzieżowym w samochodzie, ponownie odmówiłem modlitwę skruchy z kobietą z kościoła, a potem otwarcie oddałem swoje życie Jezusowi.  

​

Teraz mam pewność, że kiedy przyjdę umrzeć, Jezus otworzy ramiona, aby mnie powitać.  

​

Jeśli wiesz, że nie stoisz przed Bogiem, dokonaj takiego wyboru. Nigdy nie jest za późno, dopóki żyjesz. Bez względu na to, co zrobiłeś w swoim życiu, Bóg cię kocha  taki jaki jesteś!  

​